Zwój 7, cz. 1

[Muzyka]

      Następnego dnia byliśmy już w Wiosce Obłoku. Droga minęła nam w sumie bez większych komplikacji. Jednakże, zaraz po przejściu przez bramę, zrozumieliśmy dlaczego tak spokojnie jest po za jej terenami. Tego nie przewidzieliśmy. Budynki były w opłakanym stanie, jakby przeszło po nich tornado, a główna droga, prowadząca do rynku, była w rozsypce. A gdzieniegdzie leżały miecze, kunai'e, oraz martwe ciała shinobi. Skrzywiłem się, kątem oka spoglądając w tył, na trójkę osób. Suigetsu i Juugo przyglądali się z obojętnością na całe pobojowisko, natomiast Sakura sprawiała wrażenie zamyślonej. Oparłem dłoń na rękojeści katany, swój wzrok kierując teraz przed siebie.

      - Ruszamy, nie ma czasu do stracenia. - Odezwałem się po raz pierwszy od ponad ośmiu godzin. Katem lewego oka dostrzegłem delikatny ruch. Ktoś się w naszym kierunku poruszał. Odwróciłem głowę w tamtym kierunku. Zauważyłem trzy osoby biegnące w naszym kierunku. Chyba reszta drużyny też usłyszała szybkie kroki, zbliżających się ludzi. Burza ciemno - fioletowych, długich włosów pojawiła się metr przed nami, a zaraz po niej dwójka innych ninja. Po kolorze pukli, rozpoznałem Mitsu. Ciemno- brązowe oczy wpatrywały się we mnie, z wydrążonych dziurek. Opaska, która wystawała spod maski ANBU, uświadamiała mnie, że jest ona na poziomie Jonina.

      - Stać. Ani kroku dalej. - Usłyszałem jej znajomy głos. Westchnąłem cicho, kręcąc ze zirytowaniem głową.

      - To tylko ja, Mitsuki. - Mruknąłem, unosząc swoją maskę, żeby pokazać jej swoją tożsamość. Usłyszałe  cichy jęk wydobywający się z krtani Hatsune. Uśmiechnąłem się kpiąco. - Nie przywitasz już starego kolegi? - Spytałem, na co ona pokiwała na boki głową, negując moje ów pytanie.

      - Nie mam zamiaru, Uchiha. Co tu robisz? - Odpowiedziała, zaraz po tym zadając mi pytanie. Ja tylko uniosłem prawą dłoń ku górze, wskazując na opaskę Wioski Liścia. Chyba od razu zrozumiała, bo jej głowa, przechyliła się delikatnie w lewo.

      - Sasuke, nie mamy czasu. - Usłyszałem głos Juugo, który podszedł do mnie. - Mitsu, jeśli pozwolisz, to ruszymy do Raikage. Mamy misję, jakby nie było. - Dodał. Nikt się przez ten czas nie odezwał. I wtedy to się stało.Najpierw usłyszeliśmy wybuch, a zaraz potem tuman kurzu wspiął się w powietrze. Natychmiast spojrzeliśmy w tamtym kierunku. 

      Odskoczyliśmy wszyscy na bezpieczną odległość, przyglądając się zaistniałej sytuacji. Kiedy szaro- brązowy dym opadł, zauważyłem stojącego mężczyznę, kierującego się w naszym kierunku. Uaktywniłem Sharingan, zakładając przy okazji z powrotem maskę na twarz.

      - No proszę, kogo moje oczy widzą.. - Kiedy pył całkowicie opadł, zauważyłem znajomą sylwetkę. Automatycznie sięgnąłem po katanę, wyciągając ją z pochwy. - Sasuke, jak ja dawno Ciebie nie widziałem! - Bezczelny uśmiech wpełzł na usta czarnowłosego, który stanął około piętnaście metrów od nas.

      - Itachi... - Warknąłem w jego kierunku, cudem powstrzymując się od rzucenia na niego. Przecież go zabiłem. Tak? Więc jakim cudem on, tutaj... Ach!

      Walka rozpoczęła się. Moja drużyna czekała na sygnał, który mam w razie potrzeby pokazać. Hatsune ze swoją drużyną natomiast próbując mi 'pomóc' , prawie natychmiast poległa, zostając mocno ranna. Nie przejąłem się tym zbytnio. Ostrze miecza ścięło się z kunaiem, powodując małe iskry. Odskoczyłem do tyłu, składając szybko pieczęć  do stworzenia Chidorigatana - ostrza, składającego się z piorunów. Uformowałem je w lewej dłoni, a w prawej dzierżyłem teraz swoją Tachi - katanę. Ponownie natarłem na swojego brata, tym razem prawie go trafiając. Uskoczył w górę, potem skłonił się, wyginając w taki sposób, że swoją nogą prawie dotknął mej twarzy, gdybym się nie odchylił. Po pasu sekundach ponownie ostrza się skrzyżowały. Dźwięk Chidorigana był tak głośny, że pewnie słychać go w całej wiosce. Ale to najmniejsza teraz sprawa.

      - Po co to robisz? - Wysyczałem przez zaciśnięte zęby. Itachi uśmiechnął się kpiąco. Odepchnąłem się ponownie, uchylając się tym samym od ponownego ataku i odskakując jakieś dwa metry w tył.

      - Po co? Hm, pomyślmy.... - Dźwięk jego głosu przyprawiał mnie o co raz większa furię. - Może po to, by mój młodszy braciszek miał zajęcie? - Usłyszałem po krótkiej chwili ciszy. Przekląłem cicho.



      - Sasuke, za tobą! - Uslłyszałem tylko głos Sakury, po czym poczułem mocne uderzenie w tył głowy.


_______________________________________


Powiem tak. Przepraszm za opóźnienie i przepraszam za tak krótki rozdział, ale moja wena tymczasowo zniknęła gdzieś. Tak więc nie mam pojęcia, kiedy pojawi się nowy rozdział..'

Ano, zapraszam do mojej szabloniarni - Graficzne Anioły. Nabór otwarty! Jeśli ktoś chce się zapisać, to zapraszam. Tylko prosiłabym, żeby wpisać się pod regulaminem. Adres e-mail, nick, oraz dwa zrobione przez siebie szablony!

To tyle, jak na dziś. ^^